PEKİ YA HAYALLERİMİZ!

Başlığa bakınca pembe düşlerden bahsetmeye çalışıyor diyebilirsiniz. Hiç karşı değilim pembe düşler kurulmasına, hatta hayallere dalmanın, dalabilmenin hem akıl hem beden sağlığımıza yarar sağlayacağına inanırım hem de kendimizi inşa edebilmemiz için bir gereklilik olduğuna.

Kendi yaşam maceramda ne kadar hayallerimi gerçek kılabildim tartışmaya açık:) Aslında bu sebeple de naçizane görüşlerimi, duygularımı okumaya lütfeden sizlerle paylaşmak istedim. "KARİYER" yolculuğumuzun ilk adımları, her ne kadar o yaşlarımızda farkında olmasak da aslında eğitim öğretim hayatına başlamadan bile önce atılıyor. Oyunlarımızda bile çevremizdeki yetişkinlerin mesleklerini rol olarak seçiyoruz, doktor oluyoruz, öğretmen, polis, dalgıç veya astronot. Hep ismi havalı gelen işleri seçmiyoruz elbette bu rollerde, zaman zaman araba tamircisi, çöpçü, ev hanımı/anne/baba oluyoruz o oyunlarda. Burada ebeveynlerimize, çevremizdeki diğer yetişkinlere düşen sorumluluk bana kalırsa çok önemli. Her ne yapıyor olursa olsun çoçuğumuz seçtiği rol nedeniyle küçümsenmemeli veya cezalandırılmamalı. Her ne yapmayı seçerse seçsin o alanda işini severek ve özenerek yapmasının önemi aktarılmalı kendisine. Gözlemlemek çok mühim çocuklarımızı, nedir yetenekleri, yeterlilikleri, ilgi alanları. O gözlemler doğru yapılırsa kendisine gereken destek ürünler (resim malzemeleri, müzik aletleri, kimya deney setleri, spor malzemeleri vs.), gidebileceği kurslar doğru seçilebileceği için kendini biçimlendirme yolculuğunda ayağına takılabilecek taşlar daha ufak ve engeller aşılabilir olacaktır.

Proje çocuk haline dönüştürülmeden çocukluğunu da yaşayabilecek olan evlatlarımız hem daha sağlıklı yetişecek hem daha mutlu bireyler olabileceklerdir kanaatindeyim.

Kendi adıma çok üzülüyorum kurstan kursa, aktiviteden aktiviteye koşuşturan çocukları, gençleri gördüğümde. Sırf anne-babası "iyi ebeveyn" olacağını düşündüğü için tenis dersinden piyano dersine, resim kursundan satranç kursuna, matematik hocasından yabancı dil şart diyerek İngilizce öğretmenine koşturup duran çocuklara da, onların peşinde kendi özel hayatlarını ihmal edip saatlerini çocuklarının peşinde tüketen anne babalara da.

Yetenek ve ilgilerini keşfetmek erken yaşlarda başlasa da meslek seçimi konusunda sınırsız seçenekleri olduğunu/olacağını daima çocuklarımıza ifade etmekten hiç vazgeçmemek önemli bana kalırsa. İçinde bulunduğumuz on yılda var olan, çok kazançlı, itibarlı, popüler kabul ettiğimiz işler sonraki on yıllarda belki de olmayacak. Bırakalım zaman rehberleri olsun diye tamamen akışa bırakmak da olmaz elbette. Yeterliliklerimizi geliştirmek adına elbette dil öğrenmeliyiz, bilgisayar programlarını kullanabilmeliyiz, sosyal etkileşimlerimizi sağlıklı yönetebilmeliyiz ve ileride hangi sektörde olmayı tercih ediyorsak o alana yönelik eğitimlere, aktivitelere zaman ayırmalıyız. Her şeyden önce kendimizi sevmekten ve hayaller kurmaktan asla vaz geçmemeliyiz:) Boş zaman etkinlikleri, dinlenme anları, hayallerimize vakit ayırmak boşa harcanan zamanlar olmayacaktır inanın. Tam tersine imgeleme gücümüzü güçlendirmemize ve ilerlememize kolaylaştırıcı olacaktır. Hayal kurmaktan vazgeçmediğimiz mutlu hayatlarımız olmasını dilerim hepimiz için.

Bir başka yazı da kariyer planlama hakkında tekrar konuşuruz. Dilerim her birimiz hayallerimize eriştiğimiz hayatlar kurabiliriz.

Sağlıklı günler canlar.